Árið 1950 ritaði Steindór Steindórsson frá Hlöðum grein í Ársrit Skógræktarfélags Íslands í tilefni af 20 ára sögu Skógræktarfélags Eyfirðinga. Greinin heitir Skógar í Eyjafirði.

​

Ekki er minnst þar einu orði á skóga eða skógarleifar í Kjarnaskóg. Ástæða þess er einföld. Um miðja síðustu öld var ekki neinn skógur þar sem nú er skógarparadísin Kjarnaskógur. Þegar greinin er rituð hafði Skógræktarfélagið nýhafið skógrækt á svæðinu. Félagið fékk erfðafestuland í Kjarna árið 1947. Fyrir þann tíma var landið þrautpínt beitiland og hvergi örlaði á trjágróðri. Því er ekkert tré í Kjarna eldra en frá miðri síðustu öld.